De elementen van veerkracht hangen samen

Tim (20 jaar, wo-student) verhuisde vlak na het uitbreken van de coronapandemie naar Utrecht om daar te studeren. Met zijn ouders had hij problemen en geen contact meer. Hij kon dus niet op hun steun rekenen voor de verhuizing en de regelzaken als je voor het eerst op jezelf gaat wonen. Doordat hij nog niet eerder op zichzelf had gewoond, voelde Tim zich overweldigd. Het opbouwen van sociale contacten werd bovendien bemoeilijkt door de lockdowns. Zijn studiegenoten kende hij alleen oppervlakkig via een beeldscherm. In weekenden of vakanties kon Tim niet naar zijn ouders en had hij verder geen activiteiten. Dit alles leidde tot eenzaamheid en depressiviteit. Het gebrek aan activiteiten en fysieke lessen leidde tot een gebrek aan structuur. Ook moest hij rondkomen van zeer weinig geld. Tim had altijd al last van paniekaanvallen, door corona werden deze nog intenser. Hij begon met roken omdat dit hem rust en verlichting gaf. Hij merkte dat hij steeds minder controle had over hoeveel hij rookte.

Door het wegvallen van structuur, de eenzaamheid en de uitzichtloosheid van de coronasituatie, raakte Tim depressief en gingen zijn schoolprestaties sterk achteruit. De mentor van zijn studie merkte dit op en stuurde Tim naar de decaan. Die spoorde hem aan om hulp te zoeken bij de huisarts en de ggz. Eenmaal aangemeld bij de ggz bleek er een lange wachtlijst te zijn, iets wat hij niet had verwacht en wat ontzettend demotiverend was. Daarnaast maakte Tim zich veel zorgen om zijn financiële situatie. Hij had hoge vaste lasten door huur, zorgkosten en de aanschaf van materiaal om thuis te studeren. De decaan wees hem op financiële steun die hij kon aanvragen bij de gemeente Utrecht. Deze steun heeft hij aangevraagd, maar het was een ingewikkelde en lange procedure waardoor hij bijna afhaakte. Omdat hij heel volhardend is, gaf hij niet op. De regeling heeft hem wat financiële verlichting gegeven, maar was ook beperkend omdat hij er niet naast mocht werken. Tim voelde zich daardoor erg afhankelijk van de overheid en hij moest extreem zuinig leven.

De decaan heeft hem in de tijd dat hij nog niet bij de ggz terecht kon, erg geholpen. Ze ging, buiten de coronamaatregelen om, met hem wandelen en bleef dan net zolang bij hem aanbellen totdat hij uit bed kwam. Tim kon al zijn problemen met haar bespreken. Daarnaast hielp de decaan hem met regelzaken rondom zijn studievertraging. Toen de coronamaatregelen versoepeld werden, ging hij wekelijks naar een sportvereniging. Dat gaf Tim ritme in de week en meer sociale contacten. Dat hielp enigszins tegen de eenzaamheid.